കാവ്യവാഹിനി

പൂവിടേണ്ടു മനവാടി, വാണിയേ-

കും വിശിഷ്ടതരഭാവസേചനം

തൂവിടാനൊഴുകി കാവ്യവാഹിനി

ദ്യോവിലങ്ങനെയതിൻവിലങ്ങനെ

(സേചനം: നനയ്ക്കൽ ദ്യോവ്: ആകാശം)

ശ്രീകരം വിടരുവാൻ നികാമമെ-

ന്നിൽ കനിഞ്ഞു സുധബിന്ദുപോലവേ

ഏകണം നിഗരദാഹമാറ്റുവാൻ

ശീകരങ്ങളുതിരും കരങ്ങളാൽ

(നികാമം: ഏറ്റവും സമൃദ്ധമായി നിഗരം: തൊണ്ട 

ശീകരം: വെള്ളത്തുള്ളി)

ചാരുവാക്കി പദതല്ലജങ്ങളിൽ

നീരുതിർത്തതിനു മാറ്റുകൂട്ടിയോ

ചേരുമിമ്പമതു കണ്ണുമാറ്റിടാ-

താരുകണ്ടു കമനീയതാരുകൾ

മേദുരപ്രസരണങ്ങളുണ്ടതിൻ

ചോദനം തുയിലുണർത്തിടും വരം

വേദനിച്ചവനു വേദമായ് വരും

മോദകം മഹിതമാ ദകം മനം

(ദകം: വെള്ളം)

മാനസത്തിലെ മനോഹരാപ്തികൾ

താനലിഞ്ഞ വരി, വാക്കുപൂക്കയായ്

ജ്ഞാനധാര വരമായ്ത്തരുന്നൊരാ

ദാനമാണിഹ നിദാനമായതു്

(ആപ്തി: കിട്ടിയത് നിദാനം: കാരണം)

ജീവിതാനുഭവമെന്ന ചൂളയിൽ 

പാവിതം ഹൃദയകല്പനാതതി

ഭാവിതം മനനബിംബനാടകം

ഭൂവിലാസകലമീ വിലാസമായ്

(പാവിത: ശുദ്ധീകരിച്ഛ തതി: കൂട്ടം)

അംഗഹാരമഴകിൻ പദങ്ങളായ്

സംഗതം വരിതരുന്നൊരർത്ഥവും

രംഗണം വടിവിലൊത്ത വൃത്തമാൽ

രംഗമാധവ തരംഗമായവ

(സംഗതം : ചേർന്ന/യോജിച്ച രംഗണം: നൃത്തം 

മാധവ: തേൻതൂകുന്ന)

ഞാനിതാ കവനസുന്ദരാംബര-

ത്തിൽ നിരന്തരവിഹംഗമം മുദാ

തൂനിറം പദമരീചി തൂകവേ

വാനിലാവരിമമായ് നിലാവല

(വിഹംഗമം: പക്ഷി മരീചി: രശ്മി വരിമം: വ്യാപ്തി)

കാതരസ്മൃതികളൊക്കെ മായ്ച്ചിതാ

പൂതചിത്തമണിയുന്നു വീചികൾ 

പ്രീതഭാവുകമുണർത്തി നീക്കിയോ

ഭീതരാവിലെവിപത്തി രാവിലെ

(പൂത: ശുദ്ധിയുള്ള)

സത്തചേർത്തപദമുത്തമം വിള-

ക്കിത്തരാൻ കളിവിളക്കുപോൽ ചിരം

അത്തലെങ്ങിനെയൊഴിഞ്ഞുപോയതാ-

മുത്തരം ബഹുലചിത്തമുത്തരം

(അത്തൽ: ദുഃഖം മുത്തരം - സന്തോഷമുള്ള)